Będziemy mieli psa

Najlepiej, jeśli przygotowaniu do przyjęcia psa do swojego domu towarzyszy takie nastawienie domowników, przy którym traktuje się jego przybycie, jak pojawienie się kolejnego członka rodziny na czterech łapach. Bardzo często sytuacja taka jest dla wszystkich dużym wydarzeniem i wielkim przeżyciem. Nie powinno się jednak wtedy kierować wyłącznie emocjami. Sama sympatia, czy miłość do zwierząt nie wystarcza, jeśli nie posiada się odpowiedniej wiedzy. Przy jej braku często dochodzi bowiem do pojawienia się kłopotów i rozczarowań.

Przede wszystkim pies nie może się pojawić w rodzinie pod wpływem impulsu lub okoliczności, takich jak przypadkowe natrafienie na osobę sprzedającą, na ogłoszenie, na prośbę kogoś z bliskich, kto chce się pozbyć szczeniąt czy też z samego faktu nabycia psa przez sąsiadów. Najważniejsza jest świadomość obowiązków towarzyszących posiadaniu psa, w tym również konieczności wyprowadzania psa na dwór. Często w przypadku szczeniaka ilość wyjść dochodzi do kilkunastu dziennie. W ten sposób pies uczy się właściwych nawyków i nie załatwia się w domu. Pozwala to również uniknąć w domu bałaganu i zniszczeń, zwłaszcza dywanów czy paneli podłogowych. Ponadto, pies wychodząc przyzwyczaja się do załatwiania w wyznaczonych przez właścicieli miejscach. Dzięki temu z czasem przywyka do odpowiednich pór wychodzenia oraz uczy się sposobów sygnalizowania swoich potrzeb fizjologicznych.

Bardzo ważną decyzją, jaką domownicy powinni podjąć jeszcze przed przyjęciem psa jest to, czy pies będzie przebywał w domu, czy na terenie posesji.

Przygotowanie domu

W ramach przygotowania domu lub mieszkania, pierwszym krokiem powinno być usunięcie wszelkich dywanów i chodników. Pies będzie je bowiem traktował jako trawę, a w stanie dzikim psy, wilki lub lisy właśnie na takim podłożu się załatwiają. W ten sposób zaznaczają swoje terytorium. Na trawie najdłużej utrzymuje się później ich zapach.
Jeśli pies załatwi się w domu, np. w nocy, należy po nim sprzątnąć, bardzo dokładnie usuwając odchody lub mocz. Następnie, używając środków czystości, należy zlikwidować także ślady zapachowe. Ich pozostawienie mogłyby później mylić psa i sprawić, że będzie on identyfikował to miejsce jako przeznaczone do toalety. Miejsca takie powinien mieć natomiast na zewnątrz. To tam jego własny zapach ma mu sugerować lokalizację, w której wykonuje się czynności fizjologiczne. Tym samym pies znaczy swój teren.

Przygotowanie niezbędnego osprzętu dla psa

Przyszłych właścicieli psa czeka pewien wydatek związany z wyposażeniem go w potrzebne rekwizyty. I tak – do jedzenia pies powinien posiadać dwie miseczki, najlepiej metalowe, ponieważ są trwalsze niż plastikowe. Te z tworzywa szczeniak mógłby łatwo zniszczyć, na przykład traktując je jako aport. Jeśli chodzi o wielkość miseczek, mogą być od początku tak duże, jak dla dorosłego psa – szczeniak owczarka niemieckiego rośnie dość szybko.

W obrożę psa powinien wyposażyć sprzedający go hodowca. Również on powinien przekazać nowym właścicielom karmę na pierwsze dni. Z kolei karmę na zapas powinno się nabyć chwilę po albo jeszcze przed przybyciem szczeniaka. Należy przy tym uzgodnić z hodowcą, czym i jak pies był dotąd karmiony, aby nie zaburzyć diety, do której owczarek przywykł.

W wyposażeniu psa ważną rolę pełnią również zabawki. Jeśli posiada on własne przedmioty do różnych zbaw, nie będzie szukał innych, należących do domowników lub będących elementami wyposażenia domu. Zabawki powinny być dobrane w taki sposób, aby szczeniak nie mógł ich zniszczyć, a zwłaszcza odgryźć ich kawałka, który mógłby później zostać przez niego połknięty. To mogłoby spowodować udławienie się zwierzęcia lub konieczność operacyjnego usunięcia obcego ciała w jego układzie pokarmowym. Między innymi dlatego warto jest zaopatrywać się w zabawki dla psa w sklepie zoologicznym lub sklepie z akcesoriami dla zwierząt. Prowadzą one sprzedaż atestowanych i bezpiecznych produktów, a ich pracownicy doradzą właścicielowi, w co powinien zaopatrzyć swojego psa. Należy również pamiętać, że na akcesoria do zabawy dla psa nie nadają się zabawki pluszowe czy kawałki tkanin. Zdecydowanie lepsze są zabawki gumowe.

Pies w danym momencie powinien mieć dostęp tylko do jednej zabawki. Z chwilą, kiedy się znudzi, można mu ją wymienić na inną, chowając gdzieś poprzednią. Zmiana zabawki może następować nawet co kilka dni. Wówczas kolejna, jaką dostaje wydaje mu się być nową, a przez to bardziej atrakcyjną.

Kolejnym niezbędnym elementem osprzętu dla psa jest szczotka do wyczesywania. Szczeniak w wieku 3 miesięcy gubi tak zwany puszek szczenięcy i zostawia dużo włosów w mieszkaniu. Warto jest zatem zaopatrzyć się w szczotki do czesania (w mojej Hodowli wykorzystuję Furminator). Jej wielkość powinna być taka, jak dla dorosłego psa w przedziale wagowym 20-40 kilogramów. W zależności od tego, czy posiada się owczarka niemieckiego krótko- czy długowłosego, należy nabyć typ szczotki odpowiedni dla jego uwłosienia. Drugą potrzebną szczotką są tak zwane „grabki” (stosuję szczotkę firmy Mars). Stosuje się je do wstępnego czesania, a następnie korzysta ze szczotki Furminator, z którą się doskonale uzupełniają. Dzięki takiemu dokładnemu wyczesywaniu pies gubi znacznie mniej włosia.

Owczarek niemiecki nie musi mieć legowiska w mieszkaniu. Nie wszystkie psy chcą bowiem leżeć w legowiskach. Lubią natomiast układać się w okolicach drzwi, gdzie zazwyczaj jest najchłodniej. Mimo to część właścicieli chce im zapewnić ich własny kąt. Wprawdzie wybór legowisk jest bardzo duży, jednak przy ich zakupie należy się kierować przede wszystkim trwałością i wielkością. Przy tym drugim kryterium od razu powinno się kupować legowisko jak dla dorosłego psa.

Oprócz legowiska pies może mieć klatkę (transporter), służącą w razie konieczności do odizolowania go w domu lub też do transportu zwierzęcia w samochodzie. Niekiedy klatkę taką wykorzystuje się również jako substytut legowiska lub pewnego rodzaju wewnętrznej budy. Z kolei zamiennikiem klatki umożliwiającej odizolowanie psa może być krótki, długości około 1 metra łańcuszek przywiązywany do uchwytu zamocowanego np. w przedpokoju. Stosowanie wiązania psa nie powinno się nikomu kojarzyć z czymś złym, ponieważ stosuje się je jedynie okazjonalnie (np. podczas nieobecności właścicieli).
Z jednej strony ma ono na celu zapobiegnięcie zniszczenia przez psa zgromadzonego w domu dobytku. Z drugiej natomiast służy uchronieniu jego samego np. przed pogryzieniem kabli elektrycznych i porażeniem prądem.

Ograniczanie psu swobody przy jednoczesnym szkoleniu, uczy go pewnej ogłady i pokazuje, co mu wolno, a co nie. Jeśli posiada się w domu tzw. pomieszczenie gospodarcze, można je w początkowym okresie zaadoptować do zostawiania w nim szczeniaka podczas nieobecności domowników. Ważne jest, by nie znajdowały się tam przedmioty, które pies może zniszczyć lub którymi może sobie zrobić krzywdę.

Jeśli natomiast decyzją właścicieli pies od początku ma przebywać poza domem, należy mu zapewnić odpowiedni kojec lub boks, lokując go w ustronnym miejscu. Miejscem takim może być np. róg budynku czy róg posesji z dala od bramy lub furtki. Wówczas osoby z zewnątrz, np. pracownicy czy osoby odwiedzające domowników, mogą bezpiecznie przebywać w otoczeniu domu bez niechcianej konfrontacji z psem.

Szczegółowe informacje na temat kojca w artykule Jak zbudować kojec dla owczarka niemieckiego – Poradnik

Nastawienie psychiczne dzieci i dorosłych właścicieli na pojawienie się psa

Jest to dość trudne zadanie, ponieważ niełatwo jest wytłumaczyć dzieciom, żeby zachowywały przy psie spokój (nie biegały, nie piszczały, nie ekscytowały się, ani nie prowokowały psa do biegania czy dokazywania). Czym młodsze dziecko, tym większy problem z utrzymaniem tego rodzaju dyscypliny. Dlatego dobrą decyzją jest poczekanie z kupieniem psa do czasu, gdy dzieci będą nieco starsze. W przypadku, gdy pies pojawia się w domu przy małych dzieciach, należy zwrócić szczególną uwagę na wdrożenie pewnych zasad postępowania z nim i zachowywania się w jego obecności.

Psu nie powinno się udostępniać całej przestrzeni mieszkania czy domu. Musi mieć wydzielone miejsca, gdzie mu można, a gdzie nie wolno wchodzić. Wszyscy domownicy oraz osoby odwiedzające, a więc zarówno dzieci, jak i dorośli, w początkowym okresie pobytu psa nie powinni go dotykać, głaskać czy zwracać na niego uwagę w sposób, który by go pobudzał. Jest to trudne, ponieważ nasze naturalne uczucia i odruchy w stosunku do zwierzęcia, zwłaszcza małego, są ukierunkowane na interakcję, zabawę, pieszczoty i bliski kontakt. Takie zachowania nie służą jednak dobremu zaadoptowaniu się psa i jego wychowaniu. Chce on wtedy zawsze pozostawać w centrum uwagi, a to nie jest pożądane z punktu widzenia miejsca i roli psa w rodzinie, który czuje się w niej analogicznie do przebywania w stadzie. Ponadto samo zachowanie psa w niekontrolowanych zabawach może spowodować przestraszenie się dziecka, jego podrapanie, przewrócenie czy narażenie na inne urazy.

Przez pierwsze pół godziny od momentu pojawienia się w domu szczeniaka należy pozwolić mu swobodnie poznać węchem otoczenie i domowników. Zapewni mu się tym samym możliwość wstępnej adaptacji i oswojenia się. Dopiero po tym czasie można psa dotknąć lub pogłaskać, jednak bez żadnych gwałtownych ruchów czy prowokacji do zabaw.
Również każdorazowe powroty domowników z pracy czy ze szkoły nie powinny się rozpoczynać od powitań z psem w progu, ponieważ w późniejszym okresie będzie on w ten sposób reagował na wszystkie przychodzące osoby. Może to być szczególnie niepożądane wobec obcych i wywołać niewłaściwą reakcję kogoś zaskoczonego dość inwazyjnym zachowaniem się psa: lizaniem, skakaniem, chwytaniem zębami za dłoń itp.

Jeśli podobne reakcje (np. skakanie, podgryzanie) zostały utrwalone u psa przebywającego na zewnątrz domu, ich oduczeniem powinni się zająć profesjonalni treserzy lub szkoleniowcy. We własnym zakresie należy natomiast zadbać o to, by zarówno pies domowy, jak i przebywający na zewnątrz miał okazję rozładować energię, np. podczas dłuższych spacerów czy zabaw w aportowanie. Formy tego typu aktywności należy dobierać adekwatnie do wieku i możliwości zwierzęcia. Pies, który ma okazję do aktywności, jest później spokojniejszy, potrzebuje więcej odpoczynku i snu, a w konsekwencji jest bardziej posłuszny. Łatwiej się również dostosowuje do stawianych mu wymagań.

Przygotowanie się do obowiązków

Ważne jest, by od samego początku po przybyciu szczeniaka do domu uczyć go sygnalizowania potrzeb fizjologicznych. Najczęściej szczeniak w ciągu dwóch minut od momentu przebudzenia się, zwłaszcza po dłuższym śnie, będzie chciał oddać mocz. Dlatego należy szybko zareagować i wyprowadzić go na zewnątrz w to miejsce, w którym chcemy, by się później zawsze załatwiał. Należy towarzyszyć psu podczas tej czynności. Następnie nagrodzić go pochwałą, pogłaskaniem lub jakimś smakołykiem. W ten sposób szczeniak kojarzy czynność i miejsce z nagrodą. W konsekwencji nabywa właściwe nawyki.

Jeśli natomiast nie zdążymy zareagować, nie wolno psa ganić czy karać. Należy po nim dokładnie posprzątać i następnym razem baczniej pilnować momentu, w którym pies potrzebuje się załatwić.

Z kolei stolec pies oddaje zazwyczaj 5-10 minut po jedzeniu. Tutaj też trzeba w początkowym okresie pilnować i odpowiednio reagować wyprowadzając psa w miejsce, w którym ma być jego toaleta. Jeśli nie wytrzyma i załatwi się po drodze, należy zebrać odchody na łopatkę i przetransportować w docelowe miejsce.

Może się również zdarzyć, że pies nie załatwi się nawet podczas długich spacerów, po czym zrobi to w domu zaraz po powrocie. W takich przypadkach należy chwilę po przyjściu z dworu z powrotem wyjść z nim na krótki spacer. Jeśli nie załatwi się w ciągu 15 minut, ponownie należy wprowadzić go na około minutę do domu, a następnie znów wyjść. Po 2-3 razach pies powinien przyswoić sobie, że podczas spacerów też może się załatwiać.

Należy pamiętać, że niektóre szczeniaki początkowo wolą załatwiać się w pomieszczeniach, ponieważ w hodowli przebywały w boksach. Były one ich domem oraz miejscem, gdzie mogły się załatwić. Dlatego w początkowym okresie trzeba jak najszybciej zmienić ich dotychczasowe nawyki.

Szczeniak podczas domowej wizyty gości

Kolejnym niełatwym, ale koniecznym zadaniem, jest wytłumaczenie gościom, jak mają się zachowywać w obecności psa, a właściwie czego mają nie robić. Zatem wchodząc nie powinni patrzeć na psa, kucać, wołać czy prowokować do powitań. Niewskazane jest również, by przywoływali psa lub go dotykali, jeśli sam podejdzie. Jednym słowem, goście nie powinni zwracać uwagi na obecność zwierzęcia. Można pozwolić psu na obwąchanie gości, zapoznanie się z ich zapachem i zapamiętanie, co ma później znaczenie w przypadku częstszych odwiedzin. Z kolei podczas całej wizyty pies powinien pozostawać w tle, czyli nadal należy unikać wołania, głaskania, przytulani itp. Nie oznacza to jednak jego całkowitej izolacji. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ktoś z przybyłych gości ma alergię lub nie chce mieć kontaktu ze zwierzęciem.

Podsumowanie

Przygotowanie rodziny, potrzebnych akcesoriów oraz domu na przybycie owczarka niemieckiego nie musi być trudnym zadaniem. Grunt to właściwe nastawienie oraz zadbanie o potrzebne narzędzia, które ułatwią życie zarówno naszemu pupilowi, jak i nam samym.

[wps_ratings]

Grafika: Freepik